Er zijn van die dagen waarop de tijd even anders begint te lopen.
Je bent je aan het klaarmaken voor een werkdag, of net een moment voor jezelf aan het inplannen, en dan gaat de telefoon. Het nummer van de school. Je weet het al vóór je opneemt: er is er eentje ziek. Hoofdpijn, koorts, buikje dat niet meewil, hangerigheid.
En ineens… verandert je dag. Je week. Je ritme. Alles schuift. Alles vertraagt.
Of alles loopt juist door, maar jij moet vertragen.
Het moederschap in tijden van zieke kindjes — het is een wereld op zich.
Een hoofd vol plannen, een bank vol dekentjes
Er is geen draaiboek voor deze dagen. Je kan ze niet op voorhand timen. Ze houden geen rekening met deadlines of afspraken. Ze vragen van jou om meteen te schakelen.
Misschien voel je frustratie. Omdat je zoveel te doen had. Omdat je net in een flow zat. Omdat je je werk graag doet. Omdat je al zo weinig tijd hebt voor jezelf.
Misschien voel je ook bezorgdheid. Omdat je kind zich ellendig voelt. Omdat je niet weet of het snel over zal gaan. Omdat je kind net altijd ziek lijkt te zijn wanneer jij zelf op je tandvlees zit.
Misschien voel je liefde. Een oerkracht die je doet neerzitten naast dat warme lijfje onder een dekentje. Je hand op het voorhoofd. Je lijf alert en zorgend, zelfs als je ogen branden van de vermoeidheid.
En misschien voel je het allemaal tegelijk.
En dat is helemaal normaal.
De dubbele wereld van de mama
Als je kind ziek is, kom je als mama in een soort dubbele wereld terecht.
Aan de ene kant wil je helemaal aanwezig zijn voor je kind. Koesteren, geruststellen, verzorgen. Je voelt hoe hard ze jou nodig hebben, net nu. Je weet: die zachte zorg doet er toe.
Aan de andere kant loopt het leven gewoon door. Je huishouden. Je werk. Je andere kinderen. Je planning. Alles wat ook belangrijk is, maar plots op de achtergrond moet. Of… waar je je schuldig over voelt als je er toch aandacht aan geeft.
Dat spanningsveld is reëel. Het trekt aan je. En vaak vergeet je daarin jezelf.
Het mag lastig zijn
Zorgen voor een ziek kind vraagt veel. En ja, het is mooi dat je dat doet. Maar het is ook helemaal oké om toe te geven dat het lastig is.
- Het is lastig als je nachtenlang onderbroken wordt en je eigen slaap niet kunt inhalen.
- Het is lastig als je je werk moet afzeggen en je daardoor financiële of mentale stress ervaart.
- Het is lastig als je kind alleen maar op jou wil liggen, terwijl jij al dagen snakt naar een moment voor jezelf.
Laat je niet wijsmaken dat het egoïstisch is om dat toe te geven. Je hoeft geen heilige te zijn. Je bent een mama. Een mens.
En mensen hebben grenzen. Zelfs (of juist) in de liefdevolle zorg.
Kleine dingen die helpen
Soms is het niet mogelijk om veel te doen voor jezelf. Maar juist dan kunnen kleine dingen een verschil maken.
Hier zijn een paar kleine ankers voor op zieke-kindjes-dagen:
1. Eenvoudige rituelen
Maak een thermos thee met gember, citroen en een klein beetje honing die je telkens kunt bijschenken. Laat een rustgevende geur verspreiden in huis. Zet een diffuser op met een olie zoals Lavender of Gentle Baby. Die geur kan troost bieden voor je kind én rust brengen bij jezelf.
2. Voetjes verzorgen
Zieke kindjes hebben vaak koude voetjes of slapen onrustig. Een kleine voetmassage met een druppeltje olie (zoals Lavender of Thieves) kan wonderen doen. Niet alleen voor hen. Ook voor jou. Terwijl je bezig bent, vertraagt je ademhaling vanzelf.
3. Laat los wat niet hoeft
Vandaag geen was opvouwen? Geen perfecte maaltijden? Geen takenlijstje afvinken? Dat is oké. Laat de boel de boel. Je kind gaat zich later niet herinneren hoe netjes het huis was, maar wel hoe warm en liefdevol jij erbij zat.
4. Zorg voor jezelf, stiekem of niet
Is er een moment dat je kind even slaapt of rustig in de zetel ligt? Gebruik dat moment niet meteen om alles te doen wat je achterstand noemt. Ga ook eens gewoon zitten. Adem. Staar. Lees een bladzijde. Ruik aan een olie. Neem een douche, zelfs al is het maar 3 minuten. Gun jezelf iets kleins.
Ziek zijn als uitnodiging tot vertragen
Zieke kinderen brengen je terug naar het nu. Naar traagheid. Naar zachtheid.
Ze houden je tegen wanneer jij aan het rennen was.
En ja, dat is soms frustrerend. Je wil dóór. Je hebt verantwoordelijkheden. Je had net die ruimte nodig.
Maar wat als dit net de uitnodiging is?
Om even te landen. Om uit het hoofd te gaan. Om weer naast elkaar te zitten, in plaats van naast elkaar door het leven te vliegen.
Niet elke ziekte is een groot signaal. Maar soms voelen die momenten toch als betekenisvol. Alsof het leven zelf zegt:
“Even stilaan. Er is iets belangrijkers.”
En wat met de mama?
Vaak hoor ik van vrouwen in mijn praktijk: “Ik weet het wel, dat ik ook moet zorgen voor mezelf, maar ik wéét gewoon niet wanneer.”
Of: “Ik voel me schuldig als ik aan mezelf denk.”
Herkenbaar?
Maar je hoeft geen supervrouw te zijn. Je hoeft ook geen chronisch uitgeputte moeder te zijn.
Er is een derde weg. De weg van de zachte kracht. Van tegelijk geven en ontvangen. Van momenten nemen om bij te tanken, zonder schuldgevoel.
Wat daarbij helpt?
- Af en toe een voetreflexologiesessie voor jezelf. Even helemaal uit het hoofd. Even iemand die voor jou zorgt.
- Een olie die je helpt gronden. Bijvoorbeeld Grounding, of Peace & Calming.
Je kan deze bestellen via mijn webshop: https://www.myyl.com/hildeschoonjans (lidnummer: 16114238 mocht je dit nodig hebben om je te registreren). - Een blik van mededogen naar jezelf: je doet wat je kunt. En dat is al veel.
Wanneer je kind vaak ziek is
Sommige mama’s maken het niet één keer mee per jaar, maar bijna élke maand. Kinderen met een zwakker immuunsysteem, veel infecties of gewoon een fase waarin elk virusje passeert.
Dat kan zwaar zijn. Mentaal en lichamelijk.
Daarom nog dit:
- Zoek hulp. Ook al is het maar dat iemand een uurtje komt.
- Zet zelfzorg op je weekplanning, net zoals doktersbezoeken.
Niet als er tijd over is, maar omdat het nodig is. - Laat je niet klein praten als je zegt dat je moe bent.
Je hoeft geen excuus te maken voor je kwetsbaarheid.
Het mag eenvoudig
Een ziek kindje vraagt geen perfecte mama. Maar wel een aanwezige. Een warme.
En dat ben jij al.
Ook als je moe bent. Ook als je hoofd vol zit. Ook als je vandaag diep zuchtte omdat je alweer je werk moest laten liggen.
Je bent er. En dat is genoeg.
Zieke kindjes in huis zijn geen pauze van het leven. Ze zijn het leven.
Ze brengen je naar de essentie: zorgen, nabijheid, zachtheid, loslaten wat niet belangrijk is.
En ja, dat botst soms met je agenda, je werk, je wensen.
Maar misschien is dat net de kracht van deze dagen. Dat je voelt wat écht telt. En dat je, in de zorg voor je kind, ook opnieuw leert zorgen voor jezelf.
Liefdevol. Echt. Menselijk.
Zoals jij bent.
Elke week gun ik mezelf een voetreflexologie.
Moet jij dat daarom ook elke week doen?
Neen, maar ik hou van voetreflexologie en het geeft mij een extra boost.
En laten we eerlijk zijn, ik ben zelf voetreflexoloog!
Ik kan toch moeilijk 100 keer zeggen dat je langs moet komen en moet genieten van voetreflexologie, als ik het zelf niet laat toepassen.
Als ik jou wil inspireren en motiveren, moet ik wel echt goed weten waarover ik praat en dus moet ik het zelf allemaal uittesten en toepassen.
Toch?
