Bij mij was dit ook het geval. Als jongste van een gezin met drie kinderen, heb ik een mooie jeugd gehad. Ik heb nooit fysieke tekorten ervaren en mijn ouders zijn liefdevol en hebben steeds het beste met me voor.
In de EN, schuilt ook een MAAR. Want hoewel ze me willen beschermen, leggen ze onbewust beperkingen op in mijn leven. Als individu heb ik het recht om fouten te maken en daaruit te leren. Soms moet je daarvoor eerst eens goed hard op je bek gaan! Stappen, lopen en fietsen, leer je ook niet zonder vallen!
Toegegeven, als ouder wil je je kinderen alleen maar beschermen. Zelf ben ik mama van 3 zonen en een dochter: Djurre (2010), Feiko (2012) en Reitse (2014) en Tiechje (2016).
Het mama zijn, is voor mij een proces. Ik heb steeds het beste voor met de kinderen en heb alles gedaan wat ik kon maar als ik er nu op terug kijk dan is mijn beleving anders. Bij elke zwangerschap ben ik steeds meer gaan beseffen dat ik er moet staan voor de kinderen. Vooral bij de zwangerschap van Reitse drong het door dat ik mijn leven anders moest aanpakken. De betekenis van Reitse zijn naam is niet voor niets raadgever.
Tijdens de vierde zwangerschap, ervaarde ik dat de tijd gekomen was om stil te staan bij wat ik echt wil in mijn leven. De stroom even tegenhouden, bewust worden van mijn wensen en verlangens, stil staan en me focussen op waar ik gelukkig van word.
Vandaar dat ik me professioneel een jaar gaf om het iets rustiger aan te doen.
Het bleek een heel verhelderend jaar en het bracht me veel creatieve ideeën waar ik 100% achter sta!