Het leven is vaak een aaneenschakeling van gebeurtenissen die je allemaal ondergaat. Je stroomt mee met het leven zonder er echt bij stil te staan.
Soms word je ziek, daarna voel je je goed.
Het leven gaat zijn gangetje.
En toch loopt het niet allemaal zoals je zou willen.
Je wordt vaker ziek, zit niet goed in je vel, vlucht weg op één of andere manier, je lacht minder dan vroeger, je eet ongezonder, …
Mama zijn
is voor mij
een proces"
Ook bij mij was dat het geval. Als jongste van drie kinderen had ik een fijne jeugd. Ik kwam niets tekort en mijn ouders waren liefdevol, altijd met de beste bedoelingen.
Maar in die én schuilt ook een maar. Want hoe goed ze me ook wilden beschermen, ze legden onbewust ook grenzen op. Terwijl ik net de vrijheid nodig had om fouten te maken en daaruit te leren. Soms moet je nu eenmaal keihard op je bek gaan om te groeien! Stappen, rennen, fietsen – dat leer je ook niet zonder vallen.
Als ouder begrijp ik die beschermende reflex maar al te goed. Ik heb zelf, samen met mijn man, drie zonen en een dochter: Djurre (2010), Feiko (2012), Reitse (2014) en Tiechje (2016).
Het moederschap is voor mij een groeiproces. Ik wil het beste voor mijn kinderen en deed altijd wat ik kon, maar terugkijkend zie ik de dingen nu anders. Bij elke zwangerschap groeide het besef dat ik er écht moest staan voor mijn kinderen. Vooral bij Reitse werd dat duidelijk – en niet toevallig betekent zijn naam ‘raadgever’.
Tijdens mijn vierde zwangerschap voelde ik dat het tijd was om stil te staan. Even de stroom tegenhouden, bewust worden van wat ík wil. Wat maakt mij gelukkig? Waar wil ik naartoe?
Daarom besloot ik mezelf een jaar te geven om het rustiger aan te doen. Dat bleek een van de beste keuzes ooit. Het bracht helderheid, nieuwe inzichten en een berg creatieve ideeën waar ik vandaag nog steeds helemaal achter sta!
Tijdens mijn studententijd kreeg ik klierkoorts. Die vermoeidheid liet me niet meer los en uiteindelijk kreeg ik de diagnose CVS. Ik volgde het programma van het CVS-referentiecentrum in UZ Gent, maar dat bracht me weinig vooruitgang.
Toch zette ik door. Ik rondde mijn bachelor in de podologie af en volgde 's avonds reflexologie. Maar de vermoeidheid bleef slopend. Naast de klassieke behandelingen probeerde ik ook complementaire therapieën zoals voedingsaanpassingen, acupunctuur en homeopathie. Ze hielden me op de been, maar losten het probleem niet echt op.
Door de jaren heen heb ik talloze cursussen gevolgd en verschillende therapieën geprobeerd om mijn klachten te verminderen. Uiteindelijk kwam ik tot een simpel maar krachtig inzicht: luisteren naar mijn lichaam en aanvoelen hoe ik reageer op bepaalde activiteiten was het enige dat écht hielp.
Klinkt eenvoudig, maar dat was het niet. Het heeft me tien jaar gekost om dit echt te leren. En ik wil het jou makkelijker maken.
Want eerlijk? Ik modderde maar wat aan en had weinig daadkracht.
Herkenbaar?
Nu ik de 40 voorbij ben, merk ik dat mijn lichaam andere noden heeft. Wat vroeger werkte, voelt nu niet meer helemaal passend. Dus ben ik opnieuw op zoek naar evenwicht.
Zo richt ik me weer op voeding, maar deze keer vanuit een diepere kennis en meer maturiteit. Ik begrijp beter hoe alles samenhangt en voel hoe mijn lichaam reageert op wat ik eet. Snelle suikers, bewerkt voedsel… vroeger kon ik daar makkelijker mee wegkomen, maar nu merk ik dat mijn lichaam er meer moeite mee heeft.
Ook beweging speelt een andere rol. Geen uitputtende workouts, maar liefdevolle beweging die me energie geeft in plaats van kost. Daarom neem ik dagelijks de tijd voor yin yoga en ga ik wekelijks zwemmen. Mijn lichaam voelt zachter en sterker tegelijk.
En natuurlijk… passies laten openbloeien. Maar daar straks meer over.
Wat ik nu al met je wil delen: mijn wekelijkse bezoek aan de voetreflexoloog is heilig. Dat moment van ontspanning en herstel wordt altijd gerespecteerd. Zelfzorg is zo belangrijk!
"Alles modderde aan
en ik had
weinig daadkracht"
"Ik help je
jouw thuis voelen
bij jezelf,
ontdekken wat je wilt
en het waarmaken!"
Voetreflexologie is mijn passie sinds mijn tienerjaren – ergens rond mijn 15e of 16e wist ik al dat dit mijn pad was. En dat gevoel is nooit verdwenen. Het blijft de rode draad in mijn leven. Voor mij zijn voeten een manier om te communiceren met mensen, om te voelen wat er speelt en waar ondersteuning nodig is.
Om mijn cliënten nog beter te kunnen begeleiden, heb ik me verdiept in verschillende aanvullende methodes. Ik volgde cursussen in coaching, vingerreflexologie en hypnose, en integreer ook aromatherapie en andere bijscholingen in mijn voetreflexologiesessies. Alles wat ik leer, verweef ik met mijn kernpraktijk: voetreflexologie. Het gaat nooit om losse technieken, maar om een holistische aanpak die jou als geheel ondersteunt.
Ik kan natuurlijk niet in jouw lichaam kruipen, maar ik weet wél hoe het voelt om vast te zitten. Om vooruit te willen, maar telkens ergens te blijven haken. Dat ken ik, zowel op lichamelijk, emotioneel, als op professioneel vlak.
En ik weet dat ik niet de enige ben. Zoveel mensen herkennen zich in dat gevoel. Ze laten het leven maar op hen afkomen zonder écht stil te staan bij wat ze zelf willen. Maar het hoeft niet zo te blijven.
Ik wil jou helpen om te ontdekken wat jij écht wilt in je leven. Niet alleen dromen, maar ook stappen zetten om die dromen waar te maken. Zodat je niet langer geleefd wordt, maar zelf de regie in handen neemt.
Het leven zit vol kansen, mogelijkheden en mooie verrassingen. Sommige zie je meteen en grijp je met beide handen aan. Andere zijn minder vanzelfsprekend, of je bent er simpelweg nog niet klaar voor.
In januari 2018 kwam er zo’n kans op mijn pad. Maar ik liet ze voorbijgaan.
Heb ik daar spijt van? Nee. Van keuzes mag je geen spijt hebben. De tijd was er gewoon nog niet rijp voor, en mijn focus lag op iets anders.
Maar negen maanden later kwam dezelfde kans opnieuw voorbij. Dit keer ging ik er wél mee aan de slag – en eigenlijk alleen om een collega een plezier te doen. Zij was net gestart met etherische oliën en wilde haar enthousiasme delen. Zelf zat ik daar niet op te wachten. Ik werkte al tien jaar met mijn eigen merk, had een opleiding aromatherapie achter de rug… wat kon hier nu nog aan toegevoegd worden?
Toch besloot ik, uit dankbaarheid voor onze samenwerking, haar oliën een kans te geven. En al snel begreep ik waarom ze zo enthousiast was. De kwaliteit was fenomenaal! Ik testte ze op mezelf en mijn gezin en zag het ene succesverhaal na het andere. Niet alleen fysiek, maar ook op emotioneel vlak merkte ik een enorme impact.
Sindsdien zijn etherische oliën niet meer weg te denken uit mijn leven. Ik integreer ze dagelijks in mijn praktijk en ben er zo van overtuigd dat ze ook voor jou een meerwaarde kunnen zijn.
Ben je nieuwsgierig? Dan nodig ik je van harte uit voor een gratis workshop, waar je zelf kunt ervaren wat deze oliën voor jou kunnen betekenen!
"Dankbaarheid
bracht me
nieuwe kansen."
"Stap even uit je hoofd."
Omdat ik geloof dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, dromen en verlangens, besloot ik in 2022 om mijn liefde voor keramiek weer op te pakken.
Het is voor mij pure ontspanning – een manier om even uit mijn hoofd te stappen en met mijn handen te creëren. Ik geniet ervan om de wereld rondom mij te vullen met kleur, vorm en textuur.
Maar mijn passie bleef niet alleen iets voor mezelf. Ik merkte al snel dat keramiek zoveel méér is dan gewoon iets maken. Voor velen is het een moment van rust, een manier om los te laten en even helemaal in het hier en nu te zijn. Daarom organiseer ik minstens één keer per maand een keramiekworkshop in Lokeren.
Wil je zelf ontdekken hoe fijn het is om met klei te werken? Neem dan zeker een kijkje op mijn website: hildeschoonjans.be/keramiek
Wil je me nog beter leren kennen?
Lees dan zeker mijn blogs want ik kan alleen maar schrijven waar mijn hart sneller van slaat!
Je kent het vast. De wekker gaat. Of liever: een kind roept. Of een baby huilt. Of je hoort ergens een deur te hard dichtslaan en weet: het moment is gekomen. De ochtend is begonnen. Nog voor je een voet uit bed hebt gezet, voel je het al: je hoofd Lees verder...
Wat als je deze lente één ding écht oppikt? De lente fluistert zachtjes dat het tijd is. Tijd om uit je cocon te komen. Tijd om iets nieuws te laten groeien. Niet groots, niet spectaculair, maar wel écht. Eén zaadje. Eén keuze. Eén begin. En misschien heb je het wel Lees verder...
Er is iets fascinerends aan een wasmand. Het lijkt wel alsof hij altijd vol is, hoeveel je ook wast. Bij mij thuis heeft de wasmand zelfs een soort vaste plek in mijn blikveld – alsof hij mij eraan wil herinneren dat er altijd iets te doen is. Het grappige is: Lees verder...